Bab ini akan menjurus kepada aspek sosial yang berlaku di Malaysia bermula dari tragedi 13 mei 1969 sehingga sekarang. Tragedi tersebut adalah kemuncak kepada permasalahan yang wujud dalam masyarakat. Masalah yang telah mula timbul lebih awal dari tarikh tersebut, namun tidak diberi pertimbangan yang sewajarnya sehingga berlaku kemuncak kepada kekusutan kaum pada waktu itu.
Kesan daripada konsep dan sistem British mentadbir Tanah Melayu semasa zaman penjajahan telah memberi kesan yang mendalam kepada pemikiran masyarakat tempatan khususnya kesan sosial. Pendidikan contohnya, British telah memperkenalkan sistem pendidikan berasaskan kaum. Pada waktu itu diwujudkan 4 jenis sekolah yang mewakili kumpulan-kumpulan masyarakat yang terdapat di Tanah Melayu. Sekolah aliran Inggeris disediakan untuk kumpulan bangsawan yang terdiri daripada anak-anak pemimpin tempatan dan keluarga diRaja. Kumpulan ini diberi pendidikan berasaskan modul yang sama dengan pendidikan di UK. Lulusan dari sekolah ini juga akan melanjutkan pelajaran ke luar negara.
Kumpulan seterusnya disediakan sekolah Melayu, iaitu sekolah yang berasaskan pendidikan pondok atau sekolah agama. Sistem pendidikan yang disediakan juga berdasarkan sekolah agama yang menekankan aspek keagamaan. Sisitem ini banyak dipengaruhi oleh sistem yang digunakan di Timur tengah. Sekolah aliran Cina dan Tamil juga diwujudkan bagi memenuhi sistem pendidikan kepada kumpulan masyarakat Cina dan India. Sistem sekolah ini pula diasaskan dari negara China dan negara India.
Dengan sistem pendidikan yang berbeza dan diajar menggunakan kaedah serta metod yang juga berbeza ini secara langsung telah mengasingkan pemikiran setiap kumpulan ini. Setiap kumpulan ini telah membangunkan persepsi yang berbeza di antara satu dengan yang lain. Persepsi yang berbeza akhirnya telah mewujudkan perasaan prejudis terhadap kumpulan selain daripada kumpulan mereka.
Masyarakat di zaman British bukan sahaja diterapkan dengan sistem pendidikan yang berbeza, malah ditempatkan juga di kawasan yang berbeza. Pembangunan kawasan penduduk yang juga berasaskan kumpulan serta aktiviti ekonomi telah mengasingkan kumpulan penduduk ini. Kaum dilabel berdasarkan ekonomi telah menempatkan setiap kaum di kawasan yang berbeza. Melayu di kawasan kampung masing-masing dengan aktiviti ekonomi sara hidup. Masarakat Cina tertumpu kepada kawasan pembangunan ekonomi yang wujud berasaskan aktiviti ekonomi di zaman itu iaitu perlombongan bijih timah. Kawasan lombong ini akhirnya menjadi sebuah pekan dan bandar yang menempatkan pusat ekonomi yang sibuk. Masyarakat India pula kebanyakannya terlibat dalam sektor perladangan yang dibangunkan oleh pihak penjajah.
Keadaan penempatan yang berbeza, sistem pendidikan yang berbeza serta idealogi penjajah yang sentiasa berhasrat memisahkan setiap masyarakat di Tanah Melayu telah membuka ruang untuk masyarakat tidak bersatu. Penduduk di Tanah Melayu ketika itu tidak mempunyai peluang untuk berkomunikasi dan berhubung di antara satu sama lain. Dan perasaan ini terbawa-bawa sehingga negara merdeka. Di awal kemerdekaan pula pihak pemerintah tidak memberi tumpuan yang khusus kepada perpaduan masyarakat. Pemerintah lebih memberi tumpuan kepada isu keselamatan dan pembangunan ekonomi bagi negara yang merdeka. Kemuncak kepada permasalahan ini adalah tragedi 13 mei 1969.
Selepas tragedi tersebut pemerintah telah menyusun pelbagai dasar untuk perpaduan masyarakat. Dasar ini merangkumi semua aspek iaitu sosial dan pendidikan, ekonomi dan politik. dasar-dasar ini yang akan dibincang dalam topik 3 MASB ini.
Sila buat rujukan.
No comments:
Post a Comment